|
|
Post by Calyope on May 23, 2004 6:19:21 GMT -5
ALYSSA
Alyssa werd al vroeg gewekt door een straal zonlicht die door een spleet in het tentzeil op haar gezicht viel. Ze ging in een routinebeweging met haar hand door haar haar, dat vrij klitterig aanvoelde. Ze had een wasbeurt nodig. Ze snoof de buitenlucht op toen ze de tent uitkroop en op haar blote voeten liep ze door het vochtige gras naar de paardenstallig. Haar paard Ronan kwam haar al meteen tegemoet. Toen ze het dorpje uitreed voelde Alyssa het meteen; Er was iets mis. Er hing een vijandige nevel tussen de bomen. Hoewel Ronan onrustig werd reden ze verder tot bij een riviertje waar Alyssa zich wel eens baadde. Ze liet zich van haar paard glijden en greep quasi automatisch naar haar dolk, maar merkte dat die daar niet zat. Ze had hem in de tent laten liggen. Ze vloekte binnesmonds en stapte behoedzaam het riviertje in. Haar haar wassen vond ze nu wel voldoende, ze was niet van plan zich uit te kleden. Ze dompelde snel haar hoofd onder water en toen ze een tel later terug bovenkwam, voelde ze de blik van twee ogen die haar vanuit de struiken aanstaarden...
|
|
|
|
Post by Rumil on May 23, 2004 14:47:28 GMT -5
Galter
Langzaam stond Galter op en nam zijn mes van de grond op. Terwijl hij het langzaam poetste, herdacht hij de gruwelen van de nacht. Niet één van zijn tegenstanders had het daglicht weer gezien. Allen waren ze uitgedoofd. Enkel de donkere bloedvlekken op het slanke lemmet getuigden nog van hun bestaan. Licht fluisterde hij: "voor Sofia"
|
|
Vempire
Keeper of the Woods
Do you Believe in Angels?
Posts: 102
|
Post by Vempire on May 24, 2004 7:03:47 GMT -5
Tenjira TychoTarente Metin (afgekort:Ty)
Ty dook weg achter de bossen. Hoog boven haar hielden de vogels het gebied in de gaten. Voor haar stormde het kleine legertje langs. Dat scheelde niet veel, dacht Ty. Fell stond achter haar te grazen. Ze hadden haar niet gezien. Door de oen van de vogels zag ze dat het legertje een ruime wending maakte, en terug naar het stadje reden waar ze vandaan kwamen. Ty zuchtte, stond op, en pakte Fell bij de teugels. "We gaan, kom op!" zei ze tegen het paard, en ze steeg op. De vogels kwamen dichterbij vliegen, en lieten een weggetje zien waar zo te zien nauwelijks iemand kwam. Fell vond alles best, en stapte opgewekt het pad op. Ze gingen richting de grens. Waarheen ze daarna zouden gaan wist Ty nog niet. Dat zou ze dan wel zien.
|
|
|
|
Post by Fëarwen Nólatári on May 26, 2004 8:22:28 GMT -5
RHEALA
Ze zette haar hielen in de flank van haar paard en het dier schoot naar voren. Het hert, dat op nog geen tien meter afstand stond, zette het schichtig op een lopen. Rheala moedigde haar paard aan en haalde haar jonge prooi gemakkelijk in; met een flits van haar boog schoot ze een pijl recht door zijn hals. Ze lachte opgelucht, vlees was schaars geworden in het oostelijke steppegebied van Valor, waarover haar vader waakte. Ze wist niet of het nu kwam door het seizoen of door iets anders, maar haar vader dacht in ieder geval dat er duistere krachten mee gemoeid waren... en hij kon het weten, hij zorgde al dertig jaar voor de steppe. Rheala bond de poten van haar vangst samen en trok hem op de rug van haar paard. Licht sprong ze er zelf voor en draafde naar huis.
|
|
|
|
Post by PiNkDiNoSaUr on May 26, 2004 9:00:13 GMT -5
JARS
Jars schrok wakker toen hij een harde snok aan het visnet voelde. Een grote zware karper was verstrikt geraakt in de touwen. Snel sprong Jars recht en trok het net met de enorme vis op het droge. Hij haalde hem eruit en droeg hem naar het dorp. "Moeder!" Jars' moeder kwam de hut uitgewandeld en nam de grote vis van hem over. "Maak hem vanavond klaar, dat wordt weer smullen." Hij draaide zich om en liep richting bos. Zijn moeder begreep al dat hij nood had aan zijn dagelijkse ontsnapping aan het dorp. "Wees op tijd thuis vanavond!" riep ze hem na, maar hij was al tussen de bomen verdwenen.
|
|
|
|
Post by Felan, Page of the Lord on May 28, 2004 14:08:36 GMT -5
Minaelin Zae'n Elnabu Ir Lae Luna
Door een der bossen nabij de grens tussen Tornar en Argon loopt een Silendina, zonder heer om te beschermen. Waarom heeft Hij mij weggestuurt, wat deed ik in Haarnaam mis... Dit is iets nieuw voor Minaelin, ergens naar toegaan zonder duidelijke redenen, altijd was hij volledig in toom gehouden, zodat hij nu geen idee heeft wat te doen. Net zo'n streek, wat is hier te doen, geen levende wezens....zou de Heer me werkelijk verbannen hebben om mijn afkomst... Wie is mijn vader eigelijk?...
Na uren lopen komt hij op een plaats waar hij nog nooit geweest is...buiten de grenzen van Tornar. Om zijn onzekerheid te verbergen voor toevallige passanten, laat hij zijn geest door stromen met woede en haat. In die trance loopt hij sneller en sneller en maakt hij ieder dier op zijn weg af. Spoedig is hij totaal zijn weg kwijt. Als hij een tijd later bedaart hoort hij plots stemmen... Eindelijk nog een levend wezen, denkt hij opgelucht.
|
|
|
|
Post by Calyope on Jun 2, 2004 9:30:32 GMT -5
ALYSSA
Ze voelde meteen dat de vijandige macht zich daar in het struikgewas bevond. Ronan stampte wild met zijn hoeven op de oever om haar van deze plaats weg te krijgen. Alyssa aarzelde geen moment en trok zich aan Ronans manen op zijn rug. Ze gebruikte een oud trucje dat ze van haar grootmoeder had geleerd: als je alleen en ongewapend in gevaar verkeerde, moest je steeds doen of je helemaal niet alleen en ongewapend was. "Ik kom eraan, Ganeth!" riep Alyssa; het was de eerste mannennaam die haar te binnen schoot, mannennamen maakten meer indruk op mogelijke belagers... al had ze misschien beter een naam als Grondur gekozen...
Ronan draafde wild tussen de bomen alsof hij door een insect was gestoken en het koste Alyssa nogal wat moeite om hem in toom te houden. 'Rustig, rustig!' fluisterde ze het paard toe, hoewel ze zelf alles behalve rustig was? Het was alsof de ogen nog steeds in haar rug priemden. Ze juichte bijna toen ze de poort van het dorp zag. Ronan liep recht op de stallen af en ramde Sam, de staljongen, bijna. "Hé, kun je wel wat uitlijken, stomme teef!" Alyssa negeerde hem en zei hijgend: "Er is daar iets..." Ze wees naar het bos. "Wat dan?" bromde Sam. "Iets!" antwoordde Alyssa terwijl ze van haar paard sprong. "Ik haal m'n dolk."
|
|
|
|
Post by Rumil on Jun 5, 2004 15:32:57 GMT -5
Terwijl hij het paard met lichte dwang voortleidde, babelde Galter wat met Mixus, een goede kennis van hem (samen vormden ze een deel van de handelskaravaan). De karavaan werd geleid door Mixus grootvader, Mirtus. Hij was een echte leider, meelevend, vaderlijk en streng (vooral tegen Mixus). Al heel zijn leven lang trok hij het Erdarische eiland rond, ze beweerden zelfs dat hij ooit in Tornar geweest was en daarboven ook handel dreef met de Elfen.
Galter was bij hen opgenomen nadat... nadat... Terwijl hij hieraan terugdacht, slikte hij droevig en bande de gedachten uit zijn hoofd. Van heel de kolone wist enkel Mirtus dat Galter geen mens was, maar een Lindaur. Als een getalenteerde zakenman maakte hij hier dan soms geheimelijk gebruik van. Zoals die keer die valse kluizenaar hem overrijpe Woempets wou aansmeren of toen die visser een boot met rotte bodem als nieuw wou verkopen of... er waren zoveel voorbeelden. En Galter gunde het hem van harte want zonder Mirtus was er niet veel hoop voor hemzelf overgebleven en zou hij net als Sofia... Nee, hij mocht er niet meer aan denken.
|
|
|
|
Post by Mystique on Jun 7, 2004 12:07:37 GMT -5
KALATH
Hij opende langzaam zijn ogen. Er was geen enkel levend wezen te bespeuren in de nabije omgeving, behalve een paar vogels, een wilde kat en insecten uiteraard. Ze hadden hem zelfs geen paard meegegeven. Niks, behalve zijn reismantel en zijn boog. Gelukkig had Kalath geen enkel probleem met overleven in het woud, maar binnenin werd hij verteerd door verdriet en woede. Maar misschien was het net die woede die hem staande hield. Hij moest en zou overleven. Vergeten. Een nieuw leven beginnen...
|
|
Vempire
Keeper of the Woods
Do you Believe in Angels?
Posts: 102
|
Post by Vempire on Jun 11, 2004 7:43:15 GMT -5
(Ik had wat gereplied, toen liep de computer vast..alles weg..vandar deze late reactie)
Ty
Ty zag de bergen al. Het zou een paar dagen duren voor ze daar overheen was. Ze reed de hele middag door tot ze bijna bij de bergen was. Daar besloot ze te overnachten. Fell zou dan ook no wat rust krijgen, en ze kon nu nog even eten.
|
|
|
|
Post by PiNkDiNoSaUr on Jun 19, 2004 12:26:30 GMT -5
JARS
Met een schok draaide hij zich om, zijn mes omklemmend, speurde hij de omgeving af. Hij had gezworen dat hij een menselijke schim in het zacht voortbruisende water van het meer had gezien. Maar zo te zien was alles rustig.
"Waarschijnlijk weer één van zijn eigenaardige hersenspinsels." Zou zijn vader zeggen.
Jars had de laatste tijd nogal vaak de indruk dat hij gevolgd werd en 's nachts had hij last van vreselijke nachtmerries. Hij werd steeds vaker badend in het zweet wakker. En wat hem vooral ongerust maakte was dat het steeds dezelfde droom was, hetzij in een ander landschap maar steeds hetzelfde tafereel.
Telkens een vreemd duister wezen dat haar vermoordde...
|
|
