|
Post by Felan, Page of the Lord on May 17, 2004 13:27:13 GMT -5
Er was eens een mooi meisje dat verdwaald was in een donker en griezelig bos waar ze niet tussen de bomen door kon kijken en nergens meer een weg zag. Daar vond ze tot haar verbijstering een grote gele laars vol water naast een dik stuk oud perkament waarop stond gekrabbeld in grote oude letters: " De Poort der Vloekings Duivel wordt geopend op de derde dag na volle maan. " met daaronder een veeg donker bloed. Het meisje genaamd Anwyn nam het perkament op en rilde. Ze liep toen maar vlug een paar passen achteruit om te kijken of ze nergens gevaar zag en keek naar de gele laars. Die was plots verdwenen en er stond een grote donkere vieze kabouter naar haar te staren voor dat hij ruw zei: "Welkom in het Rijk van Vloekings Duivel, vrouw der vrouwen, uitverkorene van Chronepsis, de Hoge Machtige en Onnoembare Koningin der Dood". Anwyn was wel heel erg verschrikkelijk geschrokken door het zien van deze kleine ruwe en vieze kabouter, die van die rare puntige oren had. Ze deinsde terug maar daardoor verloor ze haar evenwicht en viel door een zwarte en met spinnenwebben bedekte holte tussen de struiken. Het leek alsof ze maar viel, zonder eind door een bochtige met vuil slijm bedekte gang die stonk als de pest. Ze hield haar adem in waardoor ze bijna door gebrek aan
|
|
|
Post by Calyope on May 18, 2004 8:11:25 GMT -5
Er was eens een mooi meisje dat verdwaald was in een donker en griezelig bos waar ze niet tussen de bomen door kon kijken en nergens meer een weg zag. Daar vond ze tot haar verbijstering een grote gele laars vol water naast een dik stuk oud perkament waarop stond gekrabbeld in grote oude letters: " De Poort der Vloekings Duivel wordt geopend op de derde dag na volle maan. " met daaronder een veeg donker bloed. Het meisje genaamd Anwyn nam het perkament op en rilde. Ze liep toen maar vlug een paar passen achteruit om te kijken of ze nergens gevaar zag en keek naar de gele laars. Die was plots verdwenen en er stond een grote donkere vieze kabouter naar haar te staren voor dat hij ruw zei: "Welkom in het Rijk van Vloekings Duivel, vrouw der vrouwen, uitverkorene van Chronepsis, de Hoge Machtige en Onnoembare Koningin der Dood". Anwyn was wel heel erg verschrikkelijk geschrokken door het zien van deze kleine ruwe en vieze kabouter, die van die rare puntige oren had. Ze deinsde terug maar daardoor verloor ze haar evenwicht en viel door een zwarte en met spinnenwebben bedekte holte tussen de struiken. Het leek alsof ze maar viel, zonder eind door een bochtige met vuil slijm bedekte gang die stonk als de pest. Ze hield haar adem in waardoor ze bijna door gebrek aan zuurstof flauw viel.
|
|
|
Post by Rumil on May 18, 2004 14:22:21 GMT -5
Er was eens een mooi meisje dat verdwaald was in een donker en griezelig bos waar ze niet tussen de bomen door kon kijken en nergens meer een weg zag. Daar vond ze tot haar verbijstering een grote gele laars vol water naast een dik stuk oud perkament waarop stond gekrabbeld in grote oude letters: " De Poort der Vloekings Duivel wordt geopend op de derde dag na volle maan. " met daaronder een veeg donker bloed. Het meisje genaamd Anwyn nam het perkament op en rilde. Ze liep toen maar vlug een paar passen achteruit om te kijken of ze nergens gevaar zag en keek naar de gele laars. Die was plots verdwenen en er stond een grote donkere vieze kabouter naar haar te staren voor dat hij ruw zei: "Welkom in het Rijk van Vloekings Duivel, vrouw der vrouwen, uitverkorene van Chronepsis, de Hoge Machtige en Onnoembare Koningin der Dood". Anwyn was wel heel erg verschrikkelijk geschrokken door het zien van deze kleine ruwe en vieze kabouter, die van die rare puntige oren had. Ze deinsde terug maar daardoor verloor ze haar evenwicht en viel door een zwarte en met spinnenwebben bedekte holte tussen de struiken. Het leek alsof ze maar viel, zonder eind door een bochtige met vuil slijm bedekte gang die stonk als de pest. Ze hield haar adem in waardoor ze bijna door gebrek aan zuurstof flauw viel. Niet helemaal, wel
|
|
|
Post by PiNkDiNoSaUr on Jul 10, 2004 7:39:55 GMT -5
Er was eens een mooi meisje dat verdwaald was in een donker en griezelig bos waar ze niet tussen de bomen door kon kijken en nergens meer een weg zag. Daar vond ze tot haar verbijstering een grote gele laars vol water naast een dik stuk oud perkament waarop stond gekrabbeld in grote oude letters: " De Poort der Vloekings Duivel wordt geopend op de derde dag na volle maan. " met daaronder een veeg donker bloed. Het meisje genaamd Anwyn nam het perkament op en rilde. Ze liep toen maar vlug een paar passen achteruit om te kijken of ze nergens gevaar zag en keek naar de gele laars. Die was plots verdwenen en er stond een grote donkere vieze kabouter naar haar te staren voor dat hij ruw zei: "Welkom in het Rijk van Vloekings Duivel, vrouw der vrouwen, uitverkorene van Chronepsis, de Hoge Machtige en Onnoembare Koningin der Dood". Anwyn was wel heel erg verschrikkelijk geschrokken door het zien van deze kleine ruwe en vieze kabouter, die van die rare puntige oren had. Ze deinsde terug maar daardoor verloor ze haar evenwicht en viel door een zwarte en met spinnenwebben bedekte holte tussen de struiken. Het leek alsof ze maar viel, zonder eind door een bochtige met vuil slijm bedekte gang die stonk als de pest. Ze hield haar adem in waardoor ze bijna door gebrek aan zuurstof flauw viel. Niet helemaal, wel werd ze misselijk
|
|
|
Post by Felan, Page of the Lord on Sept 23, 2004 13:01:55 GMT -5
Er was eens een mooi meisje dat verdwaald was in een donker en griezelig bos waar ze niet tussen de bomen door kon kijken en nergens meer een weg zag. Daar vond ze tot haar verbijstering een grote gele laars vol water naast een dik stuk oud perkament waarop stond gekrabbeld in grote oude letters: " De Poort der Vloekings Duivel wordt geopend op de derde dag na volle maan. " met daaronder een veeg donker bloed. Het meisje genaamd Anwyn nam het perkament op en rilde. Ze liep toen maar vlug een paar passen achteruit om te kijken of ze nergens gevaar zag en keek naar de gele laars. Die was plots verdwenen en er stond een grote donkere vieze kabouter naar haar te staren voor dat hij ruw zei: "Welkom in het Rijk van Vloekings Duivel, vrouw der vrouwen, uitverkorene van Chronepsis, de Hoge Machtige en Onnoembare Koningin der Dood". Anwyn was wel heel erg verschrikkelijk geschrokken door het zien van deze kleine ruwe en vieze kabouter, die van die rare puntige oren had. Ze deinsde terug maar daardoor verloor ze haar evenwicht en viel door een zwarte en met spinnenwebben bedekte holte tussen de struiken. Het leek alsof ze maar viel, zonder eind door een bochtige met vuil slijm bedekte gang die stonk als de pest. Ze hield haar adem in waardoor ze bijna door gebrek aan zuurstof flauw viel. Niet helemaal, wel werd ze misselijk en kotste ze
|
|
|
Post by Rumil on Feb 2, 2005 8:26:04 GMT -5
Er was eens een mooi meisje dat verdwaald was in een donker en griezelig bos waar ze niet tussen de bomen door kon kijken en nergens meer een weg zag. Daar vond ze tot haar verbijstering een grote gele laars vol water naast een dik stuk oud perkament waarop stond gekrabbeld in grote oude letters: " De Poort der Vloekings Duivel wordt geopend op de derde dag na volle maan. " met daaronder een veeg donker bloed. Het meisje genaamd Anwyn nam het perkament op en rilde. Ze liep toen maar vlug een paar passen achteruit om te kijken of ze nergens gevaar zag en keek naar de gele laars. Die was plots verdwenen en er stond een grote donkere vieze kabouter naar haar te staren voor dat hij ruw zei: "Welkom in het Rijk van Vloekings Duivel, vrouw der vrouwen, uitverkorene van Chronepsis, de Hoge Machtige en Onnoembare Koningin der Dood". Anwyn was wel heel erg verschrikkelijk geschrokken door het zien van deze kleine ruwe en vieze kabouter, die van die rare puntige oren had. Ze deinsde terug maar daardoor verloor ze haar evenwicht en viel door een zwarte en met spinnenwebben bedekte holte tussen de struiken. Het leek alsof ze maar viel, zonder eind door een bochtige met vuil slijm bedekte gang die stonk als de pest. Ze hield haar adem in waardoor ze bijna door gebrek aan zuurstof flauw viel. Niet helemaal, wel werd ze misselijk en kotste ze op haar eigen
|
|
|
Post by PiNkDiNoSaUr on Feb 20, 2005 5:43:13 GMT -5
Er was eens een mooi meisje dat verdwaald was in een donker en griezelig bos waar ze niet tussen de bomen door kon kijken en nergens meer een weg zag. Daar vond ze tot haar verbijstering een grote gele laars vol water naast een dik stuk oud perkament waarop stond gekrabbeld in grote oude letters: " De Poort der Vloekings Duivel wordt geopend op de derde dag na volle maan. " met daaronder een veeg donker bloed. Het meisje genaamd Anwyn nam het perkament op en rilde. Ze liep toen maar vlug een paar passen achteruit om te kijken of ze nergens gevaar zag en keek naar de gele laars. Die was plots verdwenen en er stond een grote donkere vieze kabouter naar haar te staren voor dat hij ruw zei: "Welkom in het Rijk van Vloekings Duivel, vrouw der vrouwen, uitverkorene van Chronepsis, de Hoge Machtige en Onnoembare Koningin der Dood". Anwyn was wel heel erg verschrikkelijk geschrokken door het zien van deze kleine ruwe en vieze kabouter, die van die rare puntige oren had. Ze deinsde terug maar daardoor verloor ze haar evenwicht en viel door een zwarte en met spinnenwebben bedekte holte tussen de struiken. Het leek alsof ze maar viel, zonder eind door een bochtige met vuil slijm bedekte gang die stonk als de pest. Ze hield haar adem in waardoor ze bijna door gebrek aan zuurstof flauw viel. Niet helemaal, wel werd ze misselijk en kotste ze op haar eigen mooie rode schoentjes.
|
|